بررسی تطبیقی پند و اندرز (حکمت) در اشعار ابوالفتح بستی و سعدی شیرازی

ادبیات غنی ایران، ازجمله سرمایه های جاودانی و مایه فخر و مباهات در جهان است؛ زیرا سرزمین عزیزمان ایران، مهد شاعران و سخنوران فراوانی بوده که نامشان همچنان بر تارک جهان می درخشد. ما در این مقاله برآنیم تا موضوع حکمت عملی (اخلاق عملی) را در اشعار دو شاعر بررسی کنیم؛ «سعدی شیرازی» شاعر فارسی زبان دوره حکومت خوارزمشاهیان (اتابکان) و حمله مغول، قرن هفتم (ه.ق) و «ابوالفتح بستی» شاعر عرب زبان دوره غزنوی، قرن چهارم (ه.ق). اشعار دو شاعر علاوه بر موضوعات شعری دیگر، سرشار از حکمت، پند و اندرز است که در این مجال، سعی داریم ضمن غور در اشعار دل انگیز هر دو شاعر، مضامین و معانی حکمت آمیز -که از طینتی پاک و ضمیری روشن- تراوش کرده، برچینیم و به تشنگان علم و اخلاق و ادب تقدیم کنیم تا گلزار معرفتی برای رسیدن به سعادت باشد

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، حکمت عملی ، سعدی شیرازی و ابوالفتح بستی