بررسی کارایی مدارهای جدایش مغناطیسی واحدهای ۲ و۶ مجتمع سنگ آهن سنگان

ارزیابی یک مدار جدایش مغناطیسی می­تواند در تعیین کارایی آن و تدوین استراتژی­های مورد نیاز به منظور بهبود عملکرد آتی آن مفید باشد. هدف از این مقاله، ارزیابی عملکرد مدارهای جدایش مغناطیسی واحدهای ۲ و ۶ مجتمع سنگان است. در هر دو واحد، کانسنگ استخراجی از معدن پس از سنگ­شکنی به دو بخش ابعادی ریزدانه (mm۱۰-۰) و درشت­دانه (mm۳۰-۱۰) تقسیم می­شود و سپس هر کدام وارد یک مدار پرعیارسازی مغناطیسی خشک شدت پایین می­شود. بطور کلی، ۲۷۰ نمونه از این ۴ مدار جدایش مغناطیسی برداشت شد و مورد آنالیز مقدار آهن کل، اکسید آهن (FeO) و گوگرد قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد عیار آهن محصول تمامی مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی بیشتر از ۵۷ درصد است. متوسط بازیابی آهن در مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی ریزدانه و درشت­دانه واحد ۶ به ترتیب برابر ۲۹/۹۲ و ۹۳/۷۸ درصد و برای واحد ۲ به ترتیب برابر ۲۵/۶۹ و ۳۶/۵۵ درصد بود. بازیابی مدارهای پرعیارسازی مغناطیسی درشت­دانه کمتر از مدارهای ریزدانه است که علت آن شدت میدان مغناطیسی کمتر جداکننده­ها در این مدارها برای حفظ عیار مطلوب کنسانتره­ها علی­رغم درجه آزادی کمتر خوراک است. بازیابی آهن مدارهای جدایش مغناطیسی واحد ۲ نسبت به واحد ۶ کمتر است که دلیل آن خوراک­دهی و شرایط عملیاتی نامناسب جداکننده­های مغناطیسی در این واحد بود.

کلیدواژه ها:

مجتمع سنگان ، جداکننده مغناطیسی ، ارزیابی عملکرد ، عیار و بازیابی