بازبینی مکانی ایستگاه های جمع آوری و اطلاع رسانی پسماند خشک در شهر شیراز

در سیستم های مدیریت پسماند، کاهش از مبدا و بازیافت در کاهش حجم و وزن و نیز هزینه های حمل ونقل و دفع نهایی، نقش مهمی دارند. یکی از موارد بسیار مهم در اجرای صحیح عملیات بازیافت پسماند، یافتن بهترین مکان برای انجام عملیات است که در صوورت عدم مطالعه یا مطالعه غیردقیق در این زمینه، ضررهای جبران ناپذیری به طرح وارد خواهد گشت، لذا مطالعه حاضر باهدف مکان یابی ایسوتگاه های جمع آوری و اطلاع رسانی پسماند خشک شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ با در نظر گرفتن شاخص های مستخرج از مبانی تجربی و نظری انجام شده است. که پس از تهیه نقشه های مربوط و وزن دهی لایه ها و طی نمودن انجام مراحل روش TOPSIS به عنوان یکی از مدل های تصمیم گیری چند معیاره در نرم افزار ARCGIS تلفیق لایه ها صورت گرفت. در نهایت با استفاده از خروجی نقشه ها، و بازبینی تعداد ۶۳ ایستگاه موجود و انطباق آنها بر روی هم، تعداد ۱۴ ایستگاه با فاصله مناسب (زیر ۳۰۰ متر)، ۲۱ ایستگاه با فاصله نامناسب ۳۰۰-۸۰۰ متر) و ۱۰ ایستگاه با فاصله بسیار نامناسب (بیشتر از ۸۰۰ متر) نسبت به موقعیت های های فعلی شناسایی شدند

کلیدواژه ها:

ایستگاه های جمع آوری و اطلاع رسانی پسماند خشک ، بازیافت ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، روش TOPSIS ، شیراز