تعیین مقادیر آلودگی فلزات سنگین در نمک های خوراکی موجود در بازار شهر اصفهان در سال ۱۳۸۹

مقدمه: عمده فلزات سنگین محیط شامل کادمیوم، آرسنیک، سرب و جیوه میباشند که مسئول بسیاری از ناهنجاری ها در انسان هستند و می توانند از طرق مختلف به زنجیره غذایی وارد شده، سلامت انسان را به مخاطره اندازند. در کنار آنها فلزاتی همچون روی و مس نیز وجود دارند که در غلظت های بالا اثرات مشابهی دارند. نمک طعام به عنوان اصلی ترین چاشنی در مواد غذایی می تواند حاوی این مواد غیر آلی باشد. هدف از این مطالعه تعیین آلودگی فلزات سنگین در نمک های مصرفی شهر اصفهان در سال۱۳۸۹بود. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع توصیفی-مقطعی می باشد، تعداد ۱۵نمک تصفیه شده و ۵ نمک تصفیه نشده آزمایش شد. دقت آزمایشات با تکرار ۵ نمونه صورت گرفت. اندازه گیری فلزات سنگین با دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی و اسپکترومتر نشر اتمی با پلاسمای کوپل القایی صورت گرفت و سپس با آزمون آماری t-test توصیف گردیدند. یافته ها: میانگین غلظت کادمیوم، سرب، آرسنیک، جیوه، مس و روی در نمک های تصفیه شده به ترتیب۱۵/۰، ۵۷/۰، ۶۹/۰، ۰۶۱/۰، ۸۷/۰ و µg/g ۳۴/۶ و در نمک های تصفیه نشده برابر۱۶/۰، ۶۱/۰، ۶۳/۰، ۰۵۸/۰، ۸۶/۰ و µg/g ۵۳/۷ بود. نتیجه گیری: میانگین غلظت آرسنیک و جیوه در نمونه های نمک موجود، بالا بوده و از مقادیر استاندارد بیشتر می باشد، اما میانگین غلظت سایر فلزات و استاندارد آنها در نمک های تصفیه شده و تصفیه نشده از این حدود پایین تر است. همچنین بین میانگین غلظت نمکهای تصفیه شده و نشده تفاوت معنی داری وجود ندارد. مقدار دریافت هفتگی قابل تحمل (PTWI) فلزات سنگین از طریق نمک طعام پایین تر از حدود استاندارد برآورد گردید. با این وجودکاربرد روش های مناسب حذف آلاینده از نمک ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

Heavy metals ، ICP ، PTWI ، Refined / unrefined salt ، نمک تصفیه شده/ تصفیه نشده ، فلزات سنگین ، PTWI ، ICP.