نقدی بر کتاب آموزش ترجمه با نگاهی به وضعیت کتاب های آموزش ترجمه در ایران

چهار رکن اصلی در سنجش یک کتاب آموزشی عبارت­اند از سنجش دستاوردهای کتاب با نظر به مبانی علمی حوزه­ی مورد نظر، مقایسه­ ی کتاب با کتاب ­های مشابه، بررسی جایگاه کتاب در نظامی که قرار است آن را مورد استفاده قرار دهد، وارزیابی حاصل کتاب در چارچوب پیش­ فرض­ هایی که نویسنده در نظر داشته است. جستار کنونی می ­کوشد تا با نگاهی به این چهار رکن به بررسی کتاب آموزش ترجمه به قلم حسن هاشمی­میناباد (۱۳۹۴) بپردازد. در این راستا، پس از بررسی کوتاه پایه ­های نظری نگارش کتاب ­های آموزشی ترجمه، به اختصار به وضعیت این حوزه در ایران می ­پردازیم. سپس کتاب هاشمی ­میناباد را با توجه به مطالب طرح ­شده به نقد و سنجش می­ گذاریم. بنابر نتیجه­ ی این سنجش، مزیت اصلی کتاب این است که ریشه در تجربه ­ی تدریس عملی ترجمه دارد. همچنین نهایت دقت در ویژگی­ های صوری آن اعمال شده است. متن­ها نیز دارای تنوعی بسیار و ترتیبی منطقی از آسان به دشوار هستند. اما بزرگ­ترین کاستی کتاب نداشتن شالوده­ های منسجم نظری و ارائه ­ی پراکنده­ ی مطالب است، به نحوی که ترجمه ­آموز مبتدی قادر نیست به استنباط قواعدی کارآمد در ترجمه بپردازد.به همین دلیل، این کتاب را به شکل کنونی نمی­ توان به عنوان یک کتاب درسی مستقل دانشگاهی در نظر گرفت، بلکه بهتر است از آن به عنوان منبعی کمکی برای آشنایی بیش­تر دانشجویان با مثال­ های عملی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

کتاب آموزشی ترجمه ، آموزش ترجمه ، حسن هاشمی میناباد