درآمدی انتقادی بر نظریه های «آشوب و پیچیدگی»

هدف از نگارش این مقاله توصیف و نقد نظریه های آشوب و پیچیدگی است. بنابراین، از روش پژوهش «کاوش گری فلسفی انتقادی» استفاده شد. جامعه آماری دربرگیرنده همه کتاب ها، مقالات، مطالعات، و پژوهش های مرتبط با موضوع بود که حداکثر ممکن منابع به روش نمونه گیری هدف مند، به منزله نمونه، انتخاب شدند. داده های موردنیاز ازطریق سیاهه یادداشت برداری گردآوری و اطلاعات به روش کلامی و استنتاج منطقی تحلیل شدند. براساس یافته های پژوهش، نظریه آشوب علم مطالعه سیستم های پیچیده، پویا، غیرخطی، دور از تعادل، و نظریه پیچیدگی علم مطالعه، توصیف، و تبیین رفتار سیستم های انطباقی پیچیده است که با ویژگی های اثر پروانه ای، مجذوب کننده های ناشناس، خودشباهتی، ظهوریابندگی، حلقه های بازخور، بی تعادلی، خودسازمان دهی، آشیانه ای بودن، شبکه ای بودن، کل نگری، غیرخطی، و پیش بینی ناپذیر بودن شناخته می شوند. این نظریه ها با برداشت کوهنی، یک نظریه علمی و با مفهوم علوم نرم، یک علم و به دلیل زیرسوال بردن پارادایم مدرنیسم و ارائه مفروضات جای گزین، پارادایم محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

نظریه آشوب ، نظریه پیچیدگی ، نقد ، علم