تحلیل فراوانی منطقه ای سیلاب در حوضه آبخیز کارون بزرگ به کمک گشتاورهای خطی

یکی از روش های برآورد سیلاب طرح در حوضه های دارای کمبود آمار، استفاده از روش های تحلیل فراوانی منطقه ای است. در این پژوهش، تحلیل فراوانی منطقه ای سیلاب در حوضه آبخیز کارون بزرگ با استفاده از تحلیل خوشه ای انجام شده است. ابتدا ایستگاه های منطقه بررسی و تعداد ۴۴ ایستگاه که آمار مناسبی داشتند، انتخاب شد و سپس براساس مشخصات فیزیوگرافی حوضه به ۳ منطقه تقسیم و با استفاده از معیار همگنی هاسکینگ و والیس و حذف و جابجایی ایستگاه ها در نهایت حوضه به چهار منطقه همگن تقسیم بندی شد. برای تشخیص بهترین تابع توزیع منطقه ای از کردار نسبت گشتاورهای خطی و آزمون نکویی برازش هاسکینگ و والیس استفاده شد. سپس پارامترهای توابع توزیع با استفاده از روش گشتاورهای وزنی برآورد شد. بدین ترتیب برای مناطق بدون آمار با محاسبه دبی میانگین حوضه می توان حداکثر دبی سیلاب با دوره بازگشت دلخواه را تعیین کرد. بنابراین کلیه نقاط بدون آمار که از نظر طراحی تاسیسات آبی و محاسبه بیلان آبی در کشاورزی نیاز به آمار دارند، تحت سیطره اطلاعات منطقه ای قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

تحلیل ، گشتاورهای خطی ، فراوانی منطقه ای ، مناطق همگن