تحلیل رفتار پرش هیدرولیکی در تبدیل های کانال روباز

پرش هیدرولیکی یکی از مهم ترین پدیده ها در جریان متغیر سریع است که در نتیجه تغییر حالت جریان از فوق بحرانی به زیربحرانی در جریان های با سطح آزاد ایجاد می شود و با پدید آمدن آن عمق جریان در مسیر به نسبت کوتاهی به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. در این پژوهش خصوصیات پرش هیدرولیکی تشکیل یافته در تبدیل های همگرا و واگرا با دیواره های مستقیم و انحنادار به ازای پنج عدد فرود مختلف در محدوده ۱‎/۹-۸‎/۵ بررسی و مقایسه شد. بدین منظور مقادیر عمق و سرعت نقطه ای در نقاط مختلف پرش هیدرولیکی در تبدیل ها اندازه گیری شد. میزان استهلاک انرژی پرش در تبدیل های واگرا با دیواره مستقیم و انحنادار به ترتیب ۹۵‎/۲۴ و ۲۳‎/۲۱ درصد و مقدار متناظر آن در تبدیل های همگرا به ترتیب ۹۳‎/۱۵ و ۴۹‎/۱۲ درصد حاصل شد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش فاصله طولی از ابتدای پرش مقادیر حداکثر تنش های رینولدز در تبدیل همگرا افزایش و در تبدیل واگرا کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

تبدیل واگرا ، تبدیل همگرا ، تنش های رینولدز ، پرش هیدرولیکی ، استهلاک انرژی