کاربرد بیوراکتورهای غشایی (MBR ) در تصفیهپذیری شیرابه سایت دفن پسماند کهریزک تهران

امروزه با رشد جمعیت، نیاز انسان به آب، به شکل چشمگیری افزایش یافته که این امر افزایش تولید فاضلاب را به دنبال داشته است. این فاضلاب ها حاوی آلودگی هایی نظیر سم ها، آفت کش ها و فلزهای سنگین هستند که لازم است تصفیه شده و از ورود آن ها به محیط زیست جلوگیری شود. از جمله روش های تصفیه آلاینده ها از پساب و فاضلاب، روش بیوراکتور غشایی (MBR) است که به دو روش غوطه ور و غشایی عمل می کند. این پژوهش به منظور بررسی تصفیه پذیری شیرابه ها با استفاده از MBR انجام شد. در این مطالعه شیرابه سایت دفن پسماندکهریزک تهران با عمر دو تا پنج سال جهت تغذیه MBR استفاده شد. ابتدا پارامترهایی چون زمان ماند هیدرولیکی، زمان ماند سلولی تعیین و سپس پارامترهای کیفی پساب مثل COD، نیترات و نیتریت، کدورت و فلزات سنگین در دو حالت هوادهی ۲ و ۴ مترمکعب در ساعت بررسی شدند. بر اساس نتایج، روش مذکور در بهبود COD به میزان۸۰% موثر بود. همچنین نیترات و نیتریت تا ۰.۵ میلی گرم بر لیتر کاهش و شاخص کدورت نیز بهبود یافت. در حذف فلزهای سنگین نیز عملکرد قابل قبولی مشاهده شد. همچنین با کاهش نرخ هوادهی از ۴ به ۲ مترمکعب در ساعت، عملکرد راکتور ضعیف تر شد

کلیدواژه ها:

بیورآکتور غشایی ، تصفیه فاضلاب ، شیرابه ، کیفیت پساب