فضای کار اشتراکی برای صنایع خلاق و تاثیر آن در اعتلای مولفه های "شهر خلاق" در شهر اصفهان

مفهوم "شهر خلاق" در سال ۲۰۰۲ میلادی برای اولین بار توسط ریچارد فلوریدا مطرح شد. او ظهور عصر خلاق در قالب انقلاب اجتماعی را امری مهارنشدنی می پندارد و بر این باور است که جذب افراد خلاق موجب قدرتمندتر شدن شهرها و استقلال اقتصادی آن ها می شود. این مفهوم در طول زمان معیارها و تعاریف گوناگونی پیدا کرد اما افزایش و ارتقاء راهکارهای تولید و توزیع کالا و خدمات، ترویج خلاقیت و خلاقه گری، بهبود دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی و اجتماعی و یکپارچه کردن صنایع فرهنگی و خلاق از ارکان ثابت آن به حساب می آید. شهر اصفهان نیز به عنوان یکی از قطب های فرهنگی، تاریخی و علمی کشور نیز از پتانسیل ها و زیرساخت های مناسبی جهت نیل به این عنوان بهره مند است. از سوی دیگر فضای کار اشتراکی نوع جدیدی از فضاهای کاری است که حاصل تغییر و تحول های صورت گرفته در کالبد معماری دفاتر و فضاهای کاری از یک طرف و تغییر شیوه زندگی کارکنان و کارمندان از طرف دیگر بوده است. فضاهای کار اشتراکی به عنوان یک رخداد اجتماعی علاوه بر بستری مناسب برای کار و فعالیت فردی، امکان به اشتراک گذاری ارزش ها و علم و دانش را فراهم می کند که درنهایت در یک چهارچوب خلاقانه می تواند منجر به کارآفرینی و ارزش آفرینی در اقتصاد یک جامعه شهری شود. پژوهش پیش رو از طریق مطالعه اسناد و مدارک کتابخانه ای و با در نظر گرفتن صنایع خلاق به عنوان محور اصلی فعالیت در یک فضای کار اشتراکی با توجه به بستر شهر اصفهان، سعی بر روشن کردن تاثیر فضاهای کار اشتراکی برای صنایع خلاق به عنوان یک رخداد اجتماعی در مقیاس شهری بر اعتلای مولفه های "شهر خلاق" در شهر اصفهان دارد.

کلیدواژه ها:

فضای کار اشتراکی ، صنایع خلاق ، شهر خلاق ، مولفه های شهر خلاق ، اصفهان