نقدی بر کتاب ایران در عصر صفوی

هدف اصلی نگارش این مقاله تحلیل و نقد ایده های ایدئولوژیک تاریخ نگاری شاه اسماعیل اول صفوی در کتاب ایران در عصر صفوی نوشته علی اکبر ولایتی است. این کتاب در ۶۵۶ صفحه، در یک مقدمه و پنج فصل با هدف بررسی تاریخ ایران در عصر صفویه سامان یافته است. نویسنده مقاله کوشیده است پیش از ورود به متن اصلی، سابقه ای ازکاربست ره یافت های ایدئولوژیک را در تاریخ نگاری عصر صفویه به دست دهد. در این مسیر، دو رویکرد کلی ایدئولوژیک منتقد و رسمی شناسایی و معرفی شده است که در پس پشت هردو می توان به وضوح از ایده های سیاسی یا مذهبی سراغ گرفت. ازنگاه نویسنده مقاله، کتاب تاریخ ایران در عصر صفوی در ذیل آثاری قرار می گیرد که می توان از آن به عنوان آثار تاریخ نگارانه ایدئولوژیک رسمی یاد کرد. نویسنده مقاله باتوجه به اهمیت صدر تاریخ صفویه در دو گونه تاریخ نگاری منتقد و رسمی ایدئولوژیک کوشیده است با محورقراردادن دوره شاه اسماعیل اول، دستورکارهای ایدئولوژیک رسمی را در این کتاب شناسایی و استخراج کند. در این مسیر، نویسنده ضمن نقد داده های مبتنی بر منابع مطالعاتی کوشیده است با اتکا بر منابع دست اول، رویدادهای دست خوش خوانش های ایدئولوژیک را دسته بندی و سپس براساس دستورکارهای شناسایی شده تحلیل کند.

کلیدواژه ها:

شاه اسماعیل اول صفوی ، دستورکارهای ایدئولوژیک ، تاریخ نگاری ، علی اکبر ولایتی