آرایه خطی از آنتن پلاسما با کاربرد فضایی

آرایه دوتایی از المان های تک قطبی پلاسمایی با تحریک موج سطحی با روش عددی FDTDمورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد. با تغییر توان تحریک المان های پلاسمایی، آرایه ای حاصل می شود که می تواند برای فرکانس های کاری مختلف مجددا تغییر شکل دهد. المان های پلاسمایی با توان RFدر فرکانس ۵۰۰ مگاهرتز و فشار گاز آرگون ۴/۰میلی بار از طریق تقسیم کننده توان هم فاز و هم دامنه تغذیه می شوند. نتایج نشان می دهند که تغییرات توان تحریک می تواند فرکانس تشدید آرایه را بین ۱۲۰مگاهرتز تا ۵۰ مگاهرتز تغییر دهد و در این حالت در فرکانس تشدید جدید مقدار بهره و جهت داری آرایه در فرکانس تشدید جدید تقریبا بدون تغییر باقی بماند. با توجه به اهمیت مقدار راندمان تشعشعی یک آنتن، راندمان تشعشعی آرایه در محدوده حداقل و حداکثر توان تحریک مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت. حداکثر مقدار راندمان تشعشعی به آرایه ای اختصاص دارد که طراحی اولیه بر مبنای آن انجام گرفته و فاصله میان المان ها ربع طول موج است. حال آن که در سایر مقادیر، در ناحیه فرکانس تشدیدشان، مقدار راندمان تشعشعی تقریبا یکسان است. با استفاده از این ساختار در وسایل نقلیه هوایی و فضایی می توان از یک آرایه برای چند منظور مختلف و در چند فرکانس غیرهمسان استفاده کرد تا از تداخل ناشی از هم جواری آنتن ها اجتناب کرد.

کلیدواژه ها:

آنتن پلاسما ، امپدانس ورودی ، امپدانس متقابل ، بهره ، جهت­داری و راندمان