اثر اسید هیومیک، اسید فولویک و عصاره جلبک دریایی بر تحمل به شوری گل همیشه بهار

شوری آب و خاک یکی از مهمترین تنشهای محیطی در بسیاری از مناطق دنیاست که رشد و نمو گیاهان را محدود میکند و روز به روز به میزان زمین هایی که تحت تاثیر شوری هستند افزوده میشود. این پژوهش به منظور بررسی پاسخهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل همیشه بهار (Calendula officinalis L.) به شوری و کاربرد مواد آلی در گروه علوم باغبانی دانشگاه زنجان انجام شد. تیمار های شوری (صفر، ۴۰ و ۸۰ میلی مولار کلرید سدیم) و مواد آلی (عدم استفاده، کاربرد اسید هیومیک، اسید فولویک و عصاره جلبک دریایی، هر سه با غلظت نیم گرم در لیتر به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اعمال شدند. شوری تعداد گل، رشد ریشه و شاخساره، محتوی نسبی آب برگ و میزان کلروفیل برگها را کاهش داد، در صورتیکه میزان پرولین، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و سدیم برگها با افزایش میزان نمک در محلول غذایی افزایش یافت. کاربرد مواد آلی در تمامی صفات اثرات منفی تنش شوری را بهبود بخشید و این اثر در غلظت ۸۰ میلی مولار نمک واضح تر بود. گیاهان تیمار شده با اسید فولویک در شرایط تنش ۸۰ میلی مولار کلرید سدیم کمترین میزان سدیم و بیشترین میزان کلروفیل برگها را داشتند. اگر چه در بیشتر صفات تفاوت معنیداری بین تیمارهای مواد آلی مشاهده نشد، ولی در مجموع کاربرد اسید فولویک نتیجه بهتری را در بر داشت و جهت افزایش تحمل به شوری گل همیشه بهار توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

ترکیبات آلی ، تعداد گل ، رشد شاخساره ، کلرید سدیم ، ظرفیت آنتی اکسیدانی.