ارتباط حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری روانشناختی با کیفیت زندگی افراد باناتوانی جسمی-حرکتی

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری روانشناختی با کیفیت زندگی افراد باناتوانی های جسمی-حرکتی صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع هبستگی بود و جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلابه هرگونه ناتوانی جسمی و حرکتی بین سنین ۱۵ تا ۶۵ سال در شهرستان های استان گلستان بودند، که ۱۰۰ نفر از این افراد با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و غیرتصادفی انتخاب شدند و پس از کسب رضایت پرسشنامه های مربوطه راتکمیل نمودند. همچنین به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه حمایت اجتماعی فیلیپس، مقیاس خودتاب آوری کلاهنن وپرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد و جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از ورژن۲۴ نرم افزار SPSS ، ضریب همب ستگی پیرسون و رگر سیون چندگانه ا ستفاده شد؛ یافته های پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده و کیفیت زندگی افراد مبتلا به ناتوانی جسمی-حرکتی رابطه مثبت وجود دارد به این صورت که هرچه حمایت اجتماعی افراد بالاترباشد، کیفیت زندگی بالاتری بروز می دهند، همچنین بین تاب آوری روانشناختی و کیفیت زندگی افراد با ناتوانی جسمی-حرکتی نیز رابطه معناداری وجود دارد به این صورت که افرادی که تاب آوری روانشناختی بالاتری نشان دادند از کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

ناتوانی جسمی-حرکتی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، تاب آوری روانشناختی ، کیفیت زندگی