بهینه سازی تجزیه زیستی مازوت توسط میکروارگانیسم های بومی به روش تاگوچی

زمینه و هدف: بهینه سازی تجزیه زیستی مازوت بوسیله متغیرهای مختلف یکی از کاربردهای مهندسی زیستی در صنایع نفت است. هدف از این مطالعه تعیین کمیت های بهینه برای بالا بردن بازده تجزیه زیستی مازوت توسط میکروارگانیسم های بومی بوده است. روش بررسی: به منظور بهینه سازی تجزیه مازوت، هفت متغیر میزان تلقیح میکروبی، pH اولیه، ماده فعال سطحی، گلوکز، منبع فسفر، منبع نیتروژن و نمک دریایی هر یک با چهار سطح و متغیر نوع میکروارگانیسم با دو سطح برای طراحی آزمایش به روش تاگوچی در نظر گرفته شدند که با استفاده از آنها ۳۲ آزمایش طراحی گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان دادند مخلوط میکروبی، تلقیح میکروبی به میزان OD ۶۰۰ ۰/۰۱۶، pH ۸/۳، توئین۸۰ با غلظت g/L ۲، گلوکز با غلظت g/L ۴، فسفات با غلظت g/L ۵، آمونیوم با غلظت g/L ۹ و نمک دریایی با غلظت g/L ۰/۵ شرایط بهینه فرایند تجزیه زیستی مازوت محسوب می شوند. نتیجه گیری: سطح بهینه هر متغیر الزاما بیشترین و یا کمترین سطح متغیر نبوده است. براساس تحلیل واریانس نتایج، منبع فسفر با ۱۵/۸% و pH با ۱۴/۸% بیشترین اثر را در میان متغیرها داشته اند؛ هرچند در کل، عامل خطا با ۳۱/۶% بیشترین تاثیرگذاری را داشته است. میزان تلقیح میکروبی در بهینه کردن تجزیه مازوت با ۰/۶۳% کمترین اثر را داشته است.

کلیدواژه ها:

Optimization ، Microbial cracking ، Mazut ، Optimized conditions ، Taguchi method ، بهینه سازی ، تجزیه میکروبی ، مازوت ، شرایط بهینه ، روش تاگوچی