تاثیر بازدارندگی آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، اوفلوکساسین و هورمون ۱۷ β استرادیول والرات بر روی  میزان متان سازی بیومس بی هوازی

زمینه و هدف:  آنتی بیو تیک ها  و هورمون ها پس از تاثیرگذاری، همراه با سایر زایدات از بدن دفع می شوند و با ورود به فاضلاب، می توانند فرایند تصفیه بی هوازی را مختل کنند. در این مطالعه رفتار بازدارندگی دو آنتی بیوتیک اوفلوکساسین و سیپروفلوکساسین و هورمون β۱۷ استرادیول والرات (E۲) بر فعالیت متان سازی ویژه (Specific  Methanogenic Activity (SMA بیومس بی هوازی مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: تعداد ۲۱ آزمون SMA به روش ناپیوسته و در ویال های شیشه ای ۱۲۰ میلی لیتری انجام شد. ۱۷% از حجم هر ویال به بیومس، ۶۶% به سوبسترا، و ۱۷% به تجمع بیوگاز اختصاص یافت. هر تست ۳۰ ۱۵ روز به طول انجامید. متان تولید شده به وسیله جایگزینی گاز با محلول ۲ نرمال KOH به عنوان جاذب CO۲  اندازه گیری شد.یافته ها: در این مطالعه در غلظت های ۲۰۰، ۵۰۰ و mg/L ۱۰۰۰ آنتی بیوتیک اوفلوکساسین کاهش تولید متان به ترتیب به میزان ۴۵، ۷۶ و ۸۸ درصد بود. کاهش ۶۸، ۸۱ و ۸۸ درصدی تولیدی متان به ترتیب در غلظت های ۱۰۰، ۲۰۰ و mg/L ۵۰۰ سیپروفلوکساسین مشاهده شد. میزان متان تجمعی در غلظت های mg E۲ /L ۱/۰، ۱، و ۵ به ترتیب ۶۶ ، ۹۰ ، و۱۲۱ میلی لیتر بود.نتیجه گیری: آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین در غلظت های مشابه نسبت به آنتی بیوتیک افلوکساسین دارای بازدارندگی بیشتری بر فعالیت متان سازی ویژه بیومس بی هوازی دارد. همچنین، هورمون E۲  در غلظت های پایین نسبت به دو آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین و اوفلوکساسین بازدارنده تر است.

کلیدواژه ها:

Antibiotic Ciprofloxacin ، Antibiotic Ofloxacin ، Hormone E۲ ، Specific Methanogenic Activity (SMA) ، آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین ، آنتی بیوتیک اوفلوکساسین ، هورمونE۲ ، فعالیت متان سازی ویژه (SMA)