بررسی کیفیت میکربی آب آشامیدنی روستاهای شهرستان سقز

زمینه و هدف : تامین آب آشامیدنی سالم یکی از اهداف مهم در جوامع بشری است و دستیابی به توسعه و پیشرفت در سایه سلامت افراد جامعه امکان پذیر است، واضح است که سلامتی افراد در گرو تامین آب شرب مطلوب است. این بررسی با هدف ارایه تصویری روشن از کیفیت میکربی آب شرب ۱۱۶ روستای تحت پوشش آب و فاضلاب روستایی شهرستان سقز در سال ۱۳۸۶ انجام شده است. روش بررسی : منابع آب شرب روستاهای سقز از چاه ‎های نیمه عمیق و چشمه تامین می‎شود و چون در تعدادی از روستاها از هر دو منبع استفاده می‎شد. در کل ۳۵۹ نمونه برای آزمایش میکربی به فاصله زمانی ماهی یک بار برداشت شد و بر روی نمونه ها آزمون آماری رگرسیون خطی نیز انجام شد. یافته‎ها : میزان کلر باقی مانده در آب شرب ۸۸/ ۳۳ درصد جمعیت روستایی شهرستان سقز در گستره  ۲/۰-۱  میلی گرم بر لیتر است. میزان کدورت آب شرب ۳/۹۸ درصد جمعیت روستایی شهرستان سقز کمتر از حداکثر مجاز استاندارد آب آشامیدنی ایران ( ۵واحد NTU )  قرار دارد. همچنین آب شرب ۸۸ درصد از ساکنان روستاهای شهرستان سقز فاقد آلودگی کلیفرم گرماپای بوده است.نتیجه گیری : بر اساس رهنمود سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۶ برای ارزیابی سلامت میکربی آب، میانگین شاخص مطلوبیت فقدان باکتری کلیفرم گرماپای در روستاهای شهرستان سقز ۸۸ درصد بوده که در محدوده خوب قرار دارد.

کلیدواژه ها:

Drinking Water of Rural Areas ، E.coli coliform bacteria ، residual chlorine ، turbidity ، آب شرب روستایی ، کلیفرم گرماپای ، کلرباقی مانده ، کدورت