رضایت شغلی پرستاران و عوامل مرتبط

خلاصه سابقه و هدف: نظر به این که رضایت شغلی پرستاران موجب ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری می گردد، بررسی وضعیت رضایت شغلی این قشر به شکل دوره ای به خصوص پس از هر تغییر در سیستم های بهداشتی – درمانی ضروری می باشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی میزان رضایت شغلی پرستاران بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان و عوامل مرتبط طراحی شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه مقطعی - تحلیلی، نمونه گیری به روش سرشماری در سال ۱۳۹۶ انجام شد و ۴۲۲ پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده­ها، پرسشنامه های عوامل احتمالی مرتبط با رضایت شغلی، شادکامی آکسفورد و رضایت شغلی مینه سوتا بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶، آزمون تی مستقل و آنالیز رگرسیون رتبه­ای تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: نمرات رضایت شغلی کلی پرستاران ۲۷/۹±۱۸/۶۸ (در مقیاس ۱۰۰-۲۰)، رضایت شغلی بعد عمومی ۴۰/۲±۷۴/۱۲ (در مقیاس ۲۰-۴)، بعد درونی ۶۹/۴±۸۳/۳۵ (در مقیاس ۵۰-۱۰)، بعد بیرونی ۸۶/۳±۶۴/۱۹ (در مقیاس ۳۰-۶) بود. متغیرهای تحصیلات، بومی­بودن، بخش محل ­کار، علاقه به حرفه پرستاری، رضایت از حقوق دریافتی، رضایت از برخورد و عملکرد سرپرستار و مسوولان دفتر پرستاری از عوامل پیش گویی­کننده رضایت شغلی بودند و ۳/۴۷ درصد از واریانس نمره رضایت شغلی را تبیین می کردند.  نتیجه­گیری: رضایت شغلی پرستاران در سطح متوسط و متاثر از عوامل مختلف بود. مسوولان باید در سیاست گذاری و برنامه ریزی ها به این عوامل توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

Job satisfaction ، Nursing ، Happiness ، رضایت شغلی ، پرستاری ، شادکامی