بوطیقای غزل قیصر امین پور

قیصر امین پور، شاعر برجسته معاصر، علاوه بر شعر نو در غزل نیز تبحر وافی، و بیش از قالب های سنتی دیگر، در غزل سرایی ید طولایی دارد. غزل او سادگی و صراحت خاصی دارد و هیچ تکلف و تصنع خاصی در آن دیده نمی شود. غزل او امتداد جریانی در ادب معاصر است که بدان «غزل نو» می گویند و بیشتر نزدیک به شعر نو یا نیمایی است. حال و هوای عمده حاکم بر غزل او عبارتند از: بیان حدیث نفس، توصیف حالات درونی و شخصی و نیز انتقاد ملایم اجتماعی. او از زبان ساده و تخاطب عادی و یا حتی محاوره برای حصول این بیان بهره می گیرد. این نوع شعر، فاقد قیدوبندهای سنتی غزل است؛ چه در حیطه محتوا و مضمون و چه در حیطه شکل و ساختار. از نظر شکل و ساختار، ابیات این نوع غزل کوتاه، و تمرکز وحدت معنایی شعر، بیشتر بر محور عمودی غزل است. در زمینه قافیه پردازی نیز به نوآوری هایی دست زده است و در غزل، بیشتر از ردیف و به صورت فعلی بهره جسته است. این مقاله به شیوه توصیفی تالیف یافته که با استمداد و استناد به ابزارهای آماری، به تبیین و توضیح بحث پرداخته است.

کلیدواژه ها:

قیصر امین پور ، غزل معاصر ، سادگی و صراحت ، سبک ، بوطیقا