تحلیل گفتمان نظامی در منظومه خسرو و شیرین از منظر آمریت گوینده

نظامی گنجوی قصه گو و سراینده ای تواناست که با استفاده مناسب و بجا از ساختارهای زبانی، جهان داستان و جهان تک تک قهرمانان را آن گونه که می خواهد و بر وفق هدفی که دنبال می کند، شکل می دهد. نظامی چگونه موفق می شود با آمریت و اتوریته، صدای خود را در داستان ایجاد کند، روال داستان را بر وفق هدف خود شکل دهد و خواننده را با خود همراه سازد؟ در این مقاله، به بررسی روش های نظامی در کنترل روال روایت می پردازیم. تحلیل گفتمان نظامی در منظومه خسرو و شیرین و بررسی کارکرد بینافردی و ذهنی زبان نشان می دهد که نظامی شگردهای مختلفی چون مدالیته (بیان حالت)، تعدی، عمل گفتار، تغییر زاویه دید و کانون سازی را برای تثبیت آمریت خود و هدایت روال روایت هوشمندانه به کار می گیرد و به سبکی رنگین و موثر دست پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

نظامی ، خسرو و شیرین ، تحلیل گفتمان ، آمریت ، اتوریته ، کارکرد بینافردی زبان ، کارکرد ذهنی زبان