اصلاح و افزایش آب دوستی غشاهای الیاف توخالی آلیاژی پلیمری با پلی ( اتر اتر کتون) سولفونه شده برای تصفیه پساب های نفتی با استفاده از فرایند بیوراکتور غشایی

آلودگی آب با ترکیبات نفتی یکی از مهم ترین معضلات محیط زیستی در کشورهای نفت خیز محسوب می شود، زیرا می تواند تاثیرات نامطلوبی بر سلامت انسان و محیط زیست بر جای بگذارد. غشاهای الیاف توخالی آب دوست از ترکیب پلی آمید ایمید با پلی ( اتراترکتون) سولفونه شده ساخته شدند. ساختار و عملکرد غشاها توسط آنالیز FESEM، نفوذ N۲، تخلخل کلی، فشار فروریختگی، زاویه تماس با آب، شار آب خالص و تست های دفع مواد نفتی بررسی شد. نتایج نشان داد که با مشاهده تصاویر سطح مقطع غشاها دیده می شود که با افزایش نسبت PAI/SPEEK حفره های بندانگشتی بزرگتری از سطح خارجی به سمت ضخامت غشا رشد کرده اند. با نسبت ۱۵/۸۵ از PAI/SPEEK، زاویه تماس آب غشا از ۷۴ به ۵۸ کاهش یافت که بهبود قابل توجهی در آب دوستی نشان داد. شار آب غشاها در مدت زمان ۵/۲ ساعت از عملیات کاهش تدریجی نشان داد و سپس به حالت پایدار با کمترین تغییرات رسید. غشای PAI ساده و غشای مخلوط PAI-SPEEK به ترتیب حدود ۳۵ درصد و ۲۱ درصد کاهش شار آب را نشان دادند. در فشار ۵ اتمسفر با افزودن ۳۰ میلی گرم در لیتر از آنزیم OSEII نسبت نفت به آب از ۳۶ppm به ۲/۱ppm  کاهش پیدا کرد که در این شرایط درصد حذف نفت در آب ۹۷ درصد بود. در این کار حالت بهینه در شرایط افزودن OSEII و اعمال هوادهی حاصل شد.

کلیدواژه ها:

غشای الیاف توخالی ، پلی آمید ایمید ، پلی ( اتر اترکتون) سولفونه شده ، بیوراکتور ، تصفیه پساب نفتی