میزان تاثیر احداث چاه های جذبی جمع آوری آبهای سطحی در کاهش فرونشست ها و تغییر مشخصات فنی خاک

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 602

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MFTCONF09_028

تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1400

چکیده مقاله:

در شهرها و اماکنی که سیستم جمع آوری آبهای سطحی، آب باران و فاضلاب به وسیله لوله و تصفیه و هدایت پساب آنها بهرودخانه ها، مزارع و مانند اینها پیش بینی و اجرا نشده، ناگزیر از چاه های جذبی استفاده می شود. بهره برداری از چاه های جذبیدر مناطقی امکان پذیر است که سطح آبهای زیرزمینی حداقل ۵ متر از زمین طبیعی، پایین تر باشد. برای مهار فرونشست هامی توان در ساختمان هایی که احداث می شود چاه های جذبی ایجاد کرد تا آب باران در آن جمع آوری و جذب زمین شود.تهران در حال حاضر به غیر از پدیده زلزله که به شدت این کلانشهر را تهدید می کند با دو پدیده فرونشست و فرو ریزش نیزرو به رو است، مهمترین معضل و مشکل تهران در حال حاضر گسل هایی است که در تهران وجود دارد و هر لحظه زلزله ناشیاز آن تهران را تهدید کرده و ممکن است حادثه ای ناگوار و پیش بینی نشده رخ دهد. در کنار این موضوع پدیده فرونشست نیزکه در اثر برداشت های بی رویه آبهای زیرزمینی به وجود آمده تهران را تهدید می کند. هدف اصلی مقاله حاضر میزان تاثیراحداث چاه های جذبی جمع آوری آب های سطحی در کاهش فرونشست ها و تغییر مشخصات فنی خاک با استفاده از روشتوصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد در سال های اخیر گسترش شهر و شهرک سازی های صورت گرفته در نقاطمختلف دشت موجب نزدیک شدن مناطق مسکونی به چاه های آب شرب شده است. اکثر مناطق مسکونی قرار گرفته در ایندشت فاقد سیستم جمع آوری فاضلاب می باشند، لذا فاضلاب تولیدی در این مناطق از طریق چاه های جذبی فاضلاب دفع میشود. با توجه به اینکه چاه های جاذب از مهمترین عوامل آلوده کننده منابع آب زیرزمینی به شمار می روند، لذا برای آنکه چاههای تامین کننده آب شرب فاقد آلودگی میکروبی باشند. در حال حاضر غیر از کاهش ذخایر آب زیر زمینی مشکل اینجاستکه آبی نیز در حال حاضر به خاک تهران نفوذ نمی کند. ساخت سیستم های جمع آوری فاضلاب و همچنین سطح شهر تهرانکه از آسفالت و سیمان پوشانده شده است کاملا جلو نفوذ آب به زمین را گرفته است.

نویسندگان

سیروس عزیزی

کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری