نارساییهای شناختی زیربنایی در ناتوانی ریاضی

هدف از پژوهش حاضر اندازه گیری نارساییهای همراه با ناتوانی ریاضی در کودکان بود. در این مطالعه تعداد ۴۶ دانش آموز پایه چهارم دبستان در دو گروه با توانایی متوسط و ناتوان در ریاضی انتخاب شدند به گونه ای که بهره هوش و توانایی خواندن آنها تا حد ممکن نزدیک به یکدیگر بودند. حافظه کاری از طریق آزمونهای هوش وکسلر (وکسلر، ۱۹۷۴؛ شهیم، ۱۳۷۳الف) و برج لندن (کالبرتسون و زیلمر، ۱۹۹۸)، بازداری با استفاده از آزمونهای استروپ (اسپرین و استراوس، ۱۹۹۸) و برج لندن و ادراک دیداری فضایی از طریق شکل تجمعی ری (استریث، ۱۹۴۴) اندازه گیری شدند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان دادند که عملکرد گروه ناتوان در ریاضی، در ادراک و سازماندهی دیداری فضایی تفاوت معناداری با گروه متوسط در توانایی ریاضی داشت که بیانگر ناتوانی در تحلیل، ترکیب و سازمان دهی اطلاعات در گروه ناتوان در ریاضی بود.

کلیدواژه ها:

ناتوانی ریاضی ، کنشهای اجرایی ، حافظه کاری ، بازداری پاسخ ، ادراک دیداری- فضایی