ارزیابی ویژگیهای روان سنجی مقیاس کیفیت زندگی افراد دیابتی (گستره سنی ۲۰ تا ۶۰ سال)

با هدف اعتباریابی و رواسازی مقیاس کیفیت زندگی افراد دیابتی (بویر و ایرپ، ۱۹۹۷)، از بیماران ۲۰ تا ۶۰ ساله انجمن دیابت ایران، ۲۶۳ زن و ۱۹۷ مرد، به پرسشنامه مقیاس کیفیت زندگی افراد دیابتی (D-۳۹، بویرویرپ، ۱۹۷۷) و زیرمقیاس بهزیستی روان شناختی از پرسشنامه سلامت روانی (بشارت، ۱۳۸۸) پاسخ دادند. ضرایب همسانی درونی و بازآزمایی با فاصله ۴ هفته به ترتیب برابر با ۸۹/۰ و ۷۵/۰ بودند. نتایج تحلیل مولفه های اصلی با استفاده از روش چرخش پروماکس و تحلیل عاملی تائیدی نشان دادند که پرسشنامه با ۶ عامل مهار دیابت، انرژی و تحرک، فشار اجتماعی، اضطراب و نگرانی، عوارض دیابت و بیماریهای دیگر و کنش وری جنسی تقریبا ۶۴ درصد واریانس را تبیین می کند. همبستگی منفی معنادار بین نمره کل کیفیت زندگی و زیرعاملهای استخراج شده کیفیت زندگی با زیرمقیاس بهزیستی روان شناختی، روایی همگرای مقیاس را تایید کرد. تفاوت بین عاملهای مقیاس اصلی با نسخه فارسی بر مبنای گستره سنی بیماران مورد بحث قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، افراد دیابتی ، اعتباریابی ، رواسازی ، تحلیل عاملی تاییدی