تعاملهای اجتماعی و رفتار تکراری کودکان درخودمانده و عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

هدف این پژوهش بررسی تشخیص افتراقی الگوهای رفتار تکراری قالبی و اجتماعی در کودکان با نیازهای ویژه بود. با استفاده از مصاحبه تجدیدنظرشده تشخیصی درخودماندگی (لرد و دیگران، ۱۹۹۴) در دو گروه درخودمانده (۵ دختر و ۱۱ پسر) و عقب مانده ذهنی آموزش پذیر (۵ دختر و ۱۱ پسر) در دامنه سنی ۸ ۶ سال از مدارس استثنایی انتخاب شدند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان دادند که میانگین نمره تخریب کیفی تعامل اجتماعی، ارتباطی و الگوهای رفتار تکراری قالبی در کودکان درخودمانده به گونه معناداری بیشتر از کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر است. استلزامها براساس تشخیصهای افتراقی کودکان استثنایی بحث شد.

کلیدواژه ها:

درخودمانده ، عقب مانده ذهنی ، تعاملهای اجتماعی ، رفتارهای قالبی