برجاماندگی اختلال واکنشی دلبستگی در نوجوانی

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع اختلال دلبستگی یا برجاماندگی اختلال واکنشی دلبستگی در نوجوانی بود. بدین منظور براساس یک پژوهش زمینه یابی، نمونه ای متشکل از ۲۸۰ نوجوان  (۱۴۰ دختر و ۱۴۰ پسر) دبیرستانی مدارس دولتی شهر تهران انتخاب و با پرسشنامه دلبستگی بزرگسال (AAQ)، مقیاس بازنگری شده دلبستگی بزرگسال (RAAS) مصاحبه سازمان یافته تشخیصی اختلال واکنشی دلبستگی (RAD) و مصاحبه بالینی برجاماندگی اختلال واکنشی دلبستگی در نوجوانی ارزشیابی شدند. نتایج به دست آمده وجود نشانه های برجاماندگی اختلال واکنشی دلبستگی را در ۵/۱۰% از آزمودنیهای هر دو ریخت نشان داد: ریخت بازداری شده (۵/۳%) و بازداری نشده (۸/۶%). پژوهش حاضر افزون بر تعیین میزان شیوع برجاماندگی اختلال واکنشی دلبستگی در نوجوانان ایرانی، در سطح کاربردی نیز الگو ها و ابزارهای جدید را برای ردیابی این اختلال در اختیار متخصصان بالینی قرار داد.

کلیدواژه ها:

نوجوانی ، اختلال واکنشی دلبستگی ، برجاماندگی اختلال واکنشی دلبستگی