رابطه نگرش دینی و همسازی اجتماعی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه نگرش دینی و همسازی اجتماعی با توجه به جنس و وضعیت تاهل دانشجویان شکل گرفت. بدین منظور گروه نمونه ای به حجم ۴۲۴ (۱۹۲ دختر و ۲۳۲ پسر) دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب با روش نمونه برداری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس نگرش دینی و مقیاس همسازی اجتماعی بل بود. نتایج تحلیل همبستگی پیرسون و آزمون t نشان داد بین نگرش دینی و سازش یافتگی اجتماعی تنها در دختران رابطه منفی معنادار (۰/۰ P <) وجود داشت و نگرش دینی دانشجویان دختر قویتر از پسران بود. در حالی که در همسازی اجتماعی تفاوتی از لحاظ جنس به دست نیامد. نتایج رگرسیون حاکی از عدم پیش بینی سازش یافتگی اجتماعی بر اساس نگرش دینی و جنس بود. آزمون میانه نیز تفاوتی بین نمره های دانشجویان متاهل و مجرد در میزان نگرش دینی و همسازی اجتماعی نشان نداد.

کلیدواژه ها:

نگرش دینی ، همسازی اجتماعی ، جنس ، وضعیت تاهل