دلبستگی ادراک شده دوران کودکی، کنش وری خانواده و مقابله مذهبی

هدف پژوهش حاضر شناخت الگوهای کنش‎وری خانواده به عنوان میانجی‎گر ادراک دلبستگی دوران کودکی به هر والد (ایمن و ناایمن) و مقابله مذهبی بود. ۸۷۰ دانشجو با روش خوشه‎ای چندمرحله‎ای از دانشگاه‎های تهران، مقیاس ارزشیابی انسجام و انعطاف‎پذیری خانواده (السون، جورال و تیزدل، ۲۰۰۴)، مقیاس مقابله مذهبی (پارگامنت، کوئینگ و پرز، ۲۰۰۰) و مقیاس دلبستگی دوران کودکی نسبت به هر والد (هازن و شیور، ۱۹۸۶) را تکمیل کردند. برای تحلیل نتایج از روش مدل‎یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان دادند که ۱) خانواده رهاشده آشفته به ‎طور کامل رابطه بین دلبستگی ناایمن به هر والد و مقابله مذهبی مثبت را میانجی‎گری می‎کند، ۲) خانواده منسجم منعطف، میانجی‎گر رابطه بین دلبستگی ایمن به هر والد و مقابله مذهبی منفی است،۳) سبک دلبستگی ناایمن به پدر اثر مستقیم و غیرمستقیمی (از طریق انسجام و انعطاف‎پذیری خانواده) بر مقابله مذهبی منفی دارد، و ۴) ایمنی به پدر اثر مستقیمی بر مقابله مذهبی مثبت دارد، اما دلبستگی به مادر نقش مستقیمی در پیش‎بینی مقابله مذهبی ندارد. بدین ترتیب، نه تنها نقش تاریخچه دلبستگی در درک راهبردهای مذهبی حایز اهمیت است، بلکه کنش‎وری خانواده در این رابطه نقش مهمی ایفا می‎کند.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ادراک شده دوران کودکی ، کنش وری خانواده ، مقابله مذهبی مثبت و منفی