بررسی ذهنیت شهروندان مشهد نسبت به ساکنان نواحی حاشیه ای شهر

هدف اصلی این مقاله ارایه تصویری روشن از بعد ذهنی فرهنگ عمومی شهروندان مشهد نسبت به سکونت گاه های غیر رسمی و ساکنان این اجتماعات است. بررسی نشان داد مشارکت کنندگان دیدگاه ها و برداشت های متفاوت، و گاه متضادی نسبت به ساکنان سکونت گاه های غیر رسمی دارند.گروه ی آنها را به عنوان افرادی مهربان و دلسوز،ساده زیست،کم توقع،سخت کوش و مورد اعتماد و گروه ی دیگر آنها را دروغگو، تنبل، خلافکار، خشن، بی هدف و غیر قابل اعتماد می شناسند.مشارکت کنندگان از وجود مشکلات مختلف خانوادگی،کالبدی و مسکن،اعتیاد و مواد مخدر،جمعیتی، اجتماعی و فرهنگی،آموزشی،اخلاقی، امنیتی، بهداشتی، اقتصادی،فرهنگی و تفریحی،سیستم دولتی و زیرساختی،همچنین مسائل کودکان در این مناطق اطلاع دارند و برای این مشکلات یا تبیین های درونی دارند و به تبع آن مسائل را ناشی از ویژگیهای فردی ساکنان می دانند یا تبیین بیرونی داشته و به مسائل مدیریتی و برنامه ریزی،اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه نسبت می دهندکه بیشتر وجه ساختاری جامعه است.برآیند پیشنهادها و توصیه های موردی مشارکت کنندگان برای رفع یا تقلیل مشکلات آن است که اتکاء صرف بر ظرفیت و حمایت سازمان های دولتی کافی نیست بلکه نیاز به رویکرد همه جانبه است و مشارکت و ارتباط میان سه سطح میانه)تشکل های مردم نهاد( و خرد)ساکنان منطقه( و کلان)حاکمیت و سیاستگذاری دولتی (ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

سکونت گاه غیر رسمی ، شهروندان مشهدی ، ادراک