بررسی رابطه مدیریت دانش و برنامه ریزی استرتژیک سازمان

امروزه دانش نقش راهبردی در سازمانها ایفا میکند؛ لذا شناسایی ، کسب و مدیریت دانش به یک مزیت رقابتی برای سازمانها مبدل شده است. از طرفی، در محیطی که ویژگی آن پیچیدگی و تغییرات مستمر است، برنامه ریزی استراتژیک به عنوان هسته مرکزی خلق مزیت رقابتی محسوب میشود.هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مد یریت دانش و برنامه ریزی استراتژیک در سازمان است.برای یک مدیر، هیچ ادراکی مهمتر از فهم کسب و کار نیست. این بص یرت تنها به درک عوامل موثر و روابط بین آنها محدود نمیشود، بلکه کشف شهودی زوایای ناشناخته این فضا و خلق ایده ها یی برای بهره برداری از آنها، تجلی ارزش آفرینی از این بصیرت است. برنامه ریزی استراتژیک رویکردی است که زمینه شکل گیری و توسعه این بصیرت را فراهم می سازد. برنامه ریزی استراتژیک مدیران را به سوی یادگیری سریع از محیط کسب و کار و بکارگیری خلاقیت برای خلق ارزشهای جدید فرا می خواند. این شیوه تفکر، چشم اندازهایی متمایز از رقبا را به همراه دارد. چشم اندازهایی که م ی تواند استراتژی های نوآورانه و مزیت بخشی را سبب شود.اگر کارکرد استراتژی خلق مزیت رقابتی دانسته شود، برنامه ریزی استراتژیک برای بقا و رشد سازمان در محیط پر رقابت امروز امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. مزیت رقابتی مستلزم تمایز جهتگیری نسبت به رقیب است و تمایز درجهتگیری به دیدگاه های متفاوت و تازهای نیاز دارد. برنامه ریزی استراتژیک، در بهترین شکل خود نیازمند جمع اوری اطلاعات بسیار وسیع، جستجوی گزینه های مختلف و تاکید بر تاثیرات آینده تصمیماتی است که امروز اتخاذ می شود، خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، برنامه ریزی استراتژیک ، مدیریت استرتژیک ، سازمان ، نوآوری و خلاقیت