بررسی اثر بخشی بازی درمانی گروهی با رهنمود بر اختلال سلوکی دانش آموزان دبستانی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی با رهنمود بر اختلالات سلوکی دانش آموزان دبستانی بود. روش پژوهش تجربی و به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. برای بررسی فرضیه های پژوهش از پرسشنامه های رفتاری راتر و اختلال سلوک استفاده شد. از میان دانش آموزان پایه ۴و۵ مناطق چهارگانه جغرافیایی شهرستان ساری، ۱۶۰ دانش آموز (۱۱-۱۰ ساله)با معرفی مدرسه در این پژوهش شرکت کردند. ازمیان دانش آموزان واجد شرایط ( دارای اختلال سلوک) که روانپزشک نیز آنها را تایید کرده بود ۲۴ دانش آموز به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت یک ماه و نیم، هفته ای دوبار در جلسات ۶۰ دقیقه ای در برنامه بازی درمانی گروهی با رهنمود شرکت کردند. فرضیه پژوهش مبنی بر اثر بخشی بازی درمانی گروهی با رهنمود در کاهش اختلال سلوکی دانش آموزان دبستانی با استفاده از آزمون t تایید شد. همچنین داده های کیفی حاصل از مشاهدات بالینی درمانگر، گزارش های جداگانه والدین، معلمان، دو نفر دستیار درمانگر و تشخیص روانپزشک حاکی از کاهش رفتار اختلال سلوکی در گروه آزمایشی بود. بنابراین، بازی درمانی گروهی با رهنمود در کاهش اختلال سلوکی دانش آموزان دبستانی می تواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی گروهی با رهنمود ، اختلال سلوکی ، دانش آموزان دبستانی