تاثیر پیاده سازی سیستم کنترل و مدیریت SDN بر روی ارائه سرویس بروی سامانه ابر

با گسترش و فراگیر شدن محاسبات ابری، مهمترین موضوع در بین ارائه دهنده گان خدمات ابری، استفاده بهینه از منابع است. لایهی زیر ساخت به عنوان سرویس ابر، مسئول فراهم نمودن منابع مورد نیاز سرویس های ابر است. تخصیص خودکار منابع به حجمکارهای ورودی به ابر، از دیگر دغدغه های سازمان های ارائه کننده ی سرویس های ابری است. رویکردهای جاری در زیرساخت ابراز سه سیستم مدیریت جداگانه ی منابع (یکی برای محاسبات، یکی برای ذخیره سازی و دیگری برای شبکه) بهره می برند که قادربه پاسخگویی به کاربردهای نرم افزاری و سرویس های چند رسانه ای که نیاز به یک سطح کیفیت تضمین شده دارند، نیستند.کاربرد و کیفیت سرویس انتها به انتها وابسته به کارایی منابع محاسباتی، ذخیره سازی و شبکه ای است، در نتیجه این منابع باید بهصورت هماهنگ مدیریت شوند. در این پژوهش به معرفی معماری های موجود برای مدیریت یکپارچه ی منابع ناهمگون می پردازیم.سپس معیارها و اهداف سیستم مدیریت یکپارچه ی منابع را شرح می دهیم. معماری های معرفی شده را بر اساس اهداف ومعیارهای مدیریت یکپارچه منابع، مورد نقد و بررسی قرار می دهیم. در ادامه معماری SDI MCS جهت مدیریت یکپارچه ی منابعناهمگون زیرساخت ابر، با توجه به معیارهای افزایش کارایی، مدیریت یکپارچه ی منابع، پشتیبانی از منابع ناهمگون، کاهش سربار وتخصیص خودکار منابع به حجم کارها ارائه می گردد. برای ارزیابی معماری های مطرح شده بر اساس اهداف و معیارها، از فرآیندتحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده می کنیم. در این روش برای تمامی معیارهای اصلی و فرعی و معماری های پیشنهادی،ماتریس مقایسات زوجی تهیه شده است و برای ورود داده ها در این ماتریس ها، از مجموعه ویژگی های هر یک از معماری هااستفاده شده است. نتایج حاصل از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی نشان می دهد که معماری پیشنهادی از اولویت بالاتری نسبت بهدیگر معماری ها برخوردار است.

کلیدواژه ها:

محاسبات ابری ، زیرساخت به عنوان سرویس ، شبکه نرم افزار محور ، محاسبه ی نرم افزار محور ، ذخیره ساز نرم افزار محور ، مدیریت یکپارچه ی منابعناهمگون ، تخصیص خودکار منابع