اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سرزندگی و تاب آوری سالمندان

مقدمه: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری) می باشد که در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سرزندگی و تاب آوری سالمندان انجام شد. روش: جامعه آماری پژوهش جاری، کلیه سالمندان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند که از این میان، ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفره آزمایشی و کنترل به روش در دسترس انتخاب و با انجام قرعه کشی به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگماری شدند. پس از اجرای پیش آزمون، آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. ابزارهای اندازه گیری پرسشنامه های امیدواری اشنایدر (۱۹۹۱)؛ سرزندگی ریان و فردریک (۱۹۹۷) و تاب آوری کانر و دایویدسون (۲۰۰۳) قبل از شروع جلسات آموزشی و پس آزمون و پیگیری نیز برای هر دو گروه اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با نرم افزار SPSS-۱۹ تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات امیدواری، سرزندگی و تاب آوری گروه آزمایشی برخلاف گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری به طور معنادار افزایش یافت (p<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سرزندگی و تاب آوری سالمندان در پس آزمون وهمچنین پیگیری به طور معنادار اثربخش بوده است.

کلیدواژه ها:

مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی ، امیدواری ، سرزندگی ، تاب آوری ، سالمندان