اثربخشی آموزش مدل کیفیت زندگی بر کاهش آشفتگی روانی نوجوانان

هدف: آشفتگی روانی در دوره نوجوانی می تواند آسیب های زیادی به فرد وارد سازد که ضروری است مداخلاتی در جهت بهبود آشفتگی روانی در نوجوانان مورد بررسی قرار گیرد. از این رو این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدل کیفیت زندگی بر کاهش آشفتگی روانی نوجوانان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دارای آشفتگی روانی شهر شاهرود در سال ۱۳۹۸ بودند که ۳۴ نفر از نوجوانان به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و گروه آزمایش تحت آموزش مدل کیفیت زندگی قریش قرار گ رفتند. از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-۲۱) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) و نرم افزار SPSS-۲۳ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در آشفتگی روانی (F=۵/۹۴ و p<۰/۰۵) نوجوانان وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش مدل کیفیت زندگی باعث می شود تا نوجوانان به مهارت ها و دانشی دست یابند که با بهره گیری از آن بتوانند میزان آشفتگی روانی خود را کاهش و در مقابل سلامت روان خود را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

مدل کیفیت زندگی ، آشفتگی روانی ، نوجوانان