پیش بینی گرایش به طلاق بر اساس سازه های مثبت امید و خوش بینی در زوج های دارای تعارض

زمینه و هدف: افزایش روزافزون طلاق و از هم پاشیدگی بنای خانواده ها، یکی از معضلات اجتماعی تمامی کشورهاست که ضروری است راهکارهایی برای مقابله با آن تدارک دیده شود. از این رو این پژوهش با هدف پیش بینی گرایش به طلاق براساس امید و خوش بینی در زوج های دارای تعارض انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به چند مرکز خدمات مشاوره ای شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بودند که ۱۰۰ زوج (۲۰۰ نفر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده، پرسشنامه های گرایش به طلاق، امید به زندگی و خوش بینی بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که رابطه منفی و معناداری بین گرایش به طلاق با امید (p<۰/۰۰۱, r=-۰/۲۳۷) و خوش بینی (p<۰/۰۰۱, r=-۰/۲۳۱) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که امید و خوش بینی با هم ۱۰/۲% از واریانس گرایش به طلاق را تبیین می کنند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، می توان آموزش و مداخله در بهبود امید و خوش بینی را به عنوان یک روش موثر در کاهش گرایش به طلاق پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

طلاق ، مثبت نگری ، امید ، خوش بینی