بررسی تطبیقی نقش معماری ایرانی در ادبیات کلاسیک و معاصر

پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که به روش کتابخانه ای به بررسی تطبیقی نقش معماری ایرانی در ادبیات کلاسیک و معاصر پرداخته است. در این پژوهش اشعار فردوسی و محمد تقی بهار با هدف بررسی نقش معماری در ادبیات ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. محقق در این پژوهش در پی پاسخگویی به این پرسش است که کدامیک از واژگان و اصطلاحات معماری ایرانی در اشعار شاعران کلاسیک و معاصر کاربرد دارند؟ یافته ها و نتایج پژوهش نشان می دهد که ادبیات و معماری هر دو ریشه در فرهنگ و عقاید سازندگان آن دارد. تاثیر متقابل آن را با بررسی در ادبیات هر دوره می توان دید. شاعران اصطلاحات خاص ساخت و ساز و معماری را دست مایه ی سرودن اشعار زیبا قرار داده اند. نتایج بررسی اشعار فردوسی نشان می دهد که ۱۶ واژه و اصطلاح مرتبط با معماری در اشعار فردوسی مورد استفاده قرار گرفته است که دارای فراوانی کاربرد متفاوت هستند. در این میان واژه »خانه« با بسامد کاربرد ۱۱۴ مورد بیشترین میزان فراوانی را داشته است. همچنین بررسی اشعار محمد تقی بهار نشان می دهد که ۱۸ واژه و اصطلاح مرتبط با معماری در اشعار وی مورد استفاده قرار گرفته است که دارای فراوانی کاربرد متفاوت هستند. در این میان واژه »خانه« با بسامد کاربرد ۱۲۴ مورد بیشترین میزان فراوانی را دارا بوده است. با توجه به بررسی انجام شده در مجموع میزان کاربرد واژه های مرتبط با معماری در ادبیات کلاسیک با ۸۰۰ مورد کاربرد بیشتر از ادبیات معاصر با ۷۳۹ مورد کاربرد می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، ادبیات کلاسیک ، ادبیات معاصر.