برسی الگوی باغ ایرانی و باغ ذن ژاپنی

آنچه که معمولا به عنوان بارزترین ویژگی باغ ایرانی مورد توجه قرار می گیرد، هندسه ای حاکم بر طرح باغ ایرانی است. هندسه به عنوان اصلی ترین وجه باغ ایرانی قلمداد میشود. هندسه به تعبیری تبلور خطوطی است که طرح بندی یک باغ را تشکیل میدهند. وقتی صحبت از هندسه در باغ ایرانی می شود اولین چیزی که به ذهن میرسد تقسیم بندی باغ به چهار قسمت توسط دو نهر متقاطع در مرکز است که به این الگوی چهار قسمتی چهارباغ می گویند؛ اما هندسه تنها محدود به اصل چهارباغ نمی شود و آن را در زمینه های مختلف می توان مورد بررسی قرار داد، ازطرفی دیگر می توان به همراه چهارباغ، باغ های ژاپنی درسبک ذن را مورد مطالعه قرار داد، باغ هایی که در کشورژاپن همان نقشی را ایفا می کنند که چهار باغ در ایران دارد. هدف از این مطالعه، رمزگشایی از اصول هندسه ی به کار رفته در طرح بندی باغ ایرانی و ژاپنی و بررسی تفاوتهای موجود در ساختار هندسی ،که دو نمونه متفاوت می باشد. این مقاله درصدد است که دو مورد از بهترین، دستیابی به اصول هندسه ی حاکم بر باغ را مورد مطالعه قراردهد. در این نوشتار ابتدا به بررسی جنبه های مختلف هندسه ی باغ ها پرداخته می شود و سپس تاریخچه ای از نمونه های موجود هر یک از باغها، ارائه می دهد و ویژگی های مختلف، علت های وجودی مورد بررسی قرار میگیرد.