سکونتگاه های نابسامان و راهبرد توانمندسازی

حاشیه نشینی پدیده ای که در طول پنجاه – شصت سال اخیر در شهرهای بزرگ ایران پدیدار شده است. در مواجه با این معضل راه حل های مختلف و بعضا متفاوتی عرضه شده است که غالبا هیچیک نتوانسته اند مانعی جدی برای گسترش این معضل باشند. در دو دهه ی اخیر راهبرد توانمندسازی که مبتنی بر پذیرش این سکونتگاه ها و ادغام اجتماعی، فرهنیگ – اقتصادی و کالبدی آنها در ساختار شهر است، چشم انداز امید بخشی را برای حل معضل گشوده است. این راهبرد دو پایه اساسی دارد یکی حکومتداری خوب شهری بر پایه مدیریت واحد، دیگری مشارکت موثر مردمی در اجرای طرح های شهری. سکونتگاه های نابسامان شهری در استان کردستان ویژگی هایی خاصی دارند که از آن جمله است جهت گیری مهاجرت در این سکونتگاه های که عمدتا درون استانی است و عدم عقب ماندگی ساختاری استان که پدیده ای را به نام «حاشیه شهر» و «استان حاشیه ای» بوجود آورده است. بررسیها نشانگر آنست که در شهر سنندج گونه های مختلفی از اسکان وجود دارد و عملا این گونه ها، شهر و بافتی کاملاً دو قطبی را ایجاد کرده است و با توجه به بنیان های ضعیف اقتصادی مردم، وزن گونه ی اسکان غیر رسمی در شهر از لحاظ جمعیت بیش از گونه های دیگر اسکان است. چنانکه 53/34 درصد از جمعیت شهر امروز در مساحتی معادل 15/2 از مساحت شهر زندگی می کنند.

کلیدواژه ها:

###############################################################################################################################################################################################################################################################