بررسی و تحلیل نقوش تخت جمشید از منظر روایتگری

از گذشته تا به حال بکار گرفتن نماد و نشانه در متون ادبی رایج بوده است. ادبیات غنی فارسی مملو از نماد و رمز می باشد. نماد تاثیرگذاری و زیبایی شعر و نوشته را دو چندان می کند . شاعر و نویسنده با اعجاز قلمش خواننده را مجذوب نوشته خود می کند. حال اینکه معمار نیز با بکارگیری عناصر نمادین در اثر خود چه در قالب نقش برجسته و چه تزئینات مخاطب را شیفته بنا می کند. وجوه مشترک صنایع ادبی و معماری بسیار گستره است و همگی حاکی از روایت داستانی دارد زاییده خیال خالق اثر. در پژوهش حاضر که به روش تحلیلی - توصیفی و روش گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای انجام گرفته، سعی برآن است با واکاوی نقاط مشترک نماد پردازی در ادبیات و معماری به بررسی و تحلیل نقوش بکارفته در تزئینات تخت جمشید از منظر روایتی پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

تخت جمشید ، روایتگری ، نقوش ، تزئینات