ظرفیت های هویتی فرهنگی هنر معماری ایران

فرهنگ مبین تمام باورها، دانشها، ارزشها و مقاصدی است که شیوه زندگی هر ملت را مشخص می کند و سرانجام عبارت است از هرآنچه که یک ملت دارد، از آنچه که انجام می دهد و آنچه که می اندیشد(ورجاوند، .(۲۰ :۱۳۶۸ هویت فرهنگی یک کشور به طور غیرمستقیم بر همه ابعاد زندگی افراد آن، از جمله هنر تاثیر میگذارد. در طول تاریخ هنر ایران، در هر دوره ای شاخه ای خاص از هنرهای زیبا، بیشتر از سایر هنرها بروز و ظهور کرد (اشرف نظری و باقری، .(۷۹ :۱۳۹۱ اما در حقیقت تمامی جلوه های هنر یکپارچه و در امتداد یکدیگر بیان می شوند. بخشی از هزاران جلوه برجسته هنر در ادبیات نهفته شده است و زبان به زبان یا از طرق مکتوب به نسل های متوالی بشریت منتقل می شود که ریشه در کلام روزمره دارد و بخش هایی در هنر معماری نهفته است که با خلق فضا مخاطب خود را در بر می گیرد و او را می پروراند. این پژوهش سعی دارد تا با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی و استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای پاسخگوی این سوال باشد که هنر ایرانی چگونه می تواند مبین ظرفیت های هویتی فرهنگی این کشور باشد؟