تاثیر آنزیم ها (فیتاز و زیلاناز) ، پروبیوتیک ها (B. amyloliquefaciens) و ترکیب آنها بر عملکرد رشد و استفاده از مواد مغذی در تیلاپیا نیل

افزایش استفاده از مواد تشکیل دهنده گیاهان در تغذیه های آبی طی ده ه های گذشته، به عنوان جایگزین کنجاله ماهی، منجر به افزایش سطح پلی ساکاریدهای غیر ن شا سته ای ناخوا سته و فیتات شده ا ست. آنزیم های تجزیه کننده NSP و فیتات و پروبیوتیک ها به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته اند. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر آنزیم ها (فیتاز و زیلاناز)، پروبیوتیک ها (B. amyloliquefaciens) و ترکیب آنها بر عملکرد رشد و استفاده از مواد مغذی در تیلاپیا نیل می باشد. پارامترهای اندازه گیری شده عبارت بودند از: رشد ؛ قابلیت هضم مواد مغذی ؛ ترکیب بدنی؛ انرژی، نیتروژن، تعادل P و .Ca نتایج پژوهش حا ضر بیانگر آن ا ست که، هم آنزیم ها و هم پروبیوتیک ها عملکرد ر شد را افزایش می دهند که بیشترین پی شرفت نا شی از آنزیم ها است. آنزیم ها قابلیت هضم مواد مغذی همه مواد مغذی را بهبود می بخشند ، در حالی که پروبیوتیک ها قابلیت هضم چربی را افزایش می دهند. آنزیم ها علاوه بر تاثیر بر قابلیت ه ضم مواد مغذی ، افزایش قابل توجهی در N و P حفظ و کارایی N را تحریک می کنند. پروبیوتیک ها انرژی مورد نیاز برای نگهداری را کاهش می دهند ، در نتیجه انرژی ذخیره شده (به صورت عددی) افزایش می یابد. به طور جداگانه ، هر دو آنزیم و پروبیوتیک اثرات مثبتی بر روی پارامترهای اندازه گیری شده دا شتند، با این حال یک روش هم افزایی یا مکمل عملکردی بین آنزیم ها و پروبیوتیک ها در این مطالعه مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، آنزیم ، تیلاپیا نیل ، B. amyloliquefaciens ، فیتاز ، زیلاناز.