اثر ورمی کمپوست بر تغییرات زمانی رس قابل پراکنش مکانیکی در خاک های آهکی با بافت متفاوت

رس قابل پراکنش میتواند سبب ایجاد آلودگیهای زیست محیطی شده و افزایش فرسایش را در پی داشته باشد. به دلیل کمبود مواد آلی در خاکهای خشک و نیمه خشک نیاز است این مواد به خاکها اضافه شوند. از طرفی مواد آلی بر رس قابل پراکنش خاک اثر گذار است. در این پژوهش اثر سطوح مختلف ۰)، ۱/۵ و ۳ درصد) ورمی کمپوست بر رس قابل پراکنش در آب در دو خاک آهکی با بافت متفاوت (لوم رسی و لوم شنی) و سه زمان ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ روز پس از افزودن ورمی کمپوست (خوابانیدن) بررسی شد. کاربرد ۱/۵ و ۳ درصد ورمی کمپوست در خاک لوم شنی رس قابل پراکنش را به طور معنیداری به ترتیب به میزان ۲۴/۲ و ۲۷/۷ درصد کاهش داد و در خاک لوم رسی تیمار شده با ورمی کمپوست نیز رس قابل پراکنش در آب به طور معنیداری به ترتیب به میزان ۵/۶ و ۱۲/۹ درصد کاهش یافت. حال آنکه مقدار رس قابل پراکنش با گذشت زمان به طور معنیداری در هر دو خاک افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

خاک لوم رسی ، خاک لوم شنی ، رس قابل پراکنش ، ورمی کمپوست