درمان بیماری های عصبی با استفاده از سلول های بنیادی

سلول های بنیادی سلول هایی هستند که قدرت خودنوزایی داشته و قادرند به انواع سلول ها تمایز یابند. هنگامی که یک سلول بنیادی تقسیم می شود، هر سلول جدید این پتانسیل را دارد که یا یک سلول بنیادی باقی بماند یا به یک نوع سلول دیگر با عملکرد تخصصی تر تبدیل شود. سیستم عصبی مرکزی ظرفیت محدودی در بازسازی بافت از دست رفته (مانند بیماری پارکینسون ( (PD) دارد. همچنین با توجه به محدودیت تعداد این سلول ها در مغز بزرگسالان، توانایی ترمیم سیستم عصبی مرکزی در آسیبهای تروماتیک بسیار محدود خواهد بود. بنابراین پیوند سلول های بنیادی به عنوان یک راه حل درمانی می تواند برای ترمیم مغز آسیب دیده استفاده شود.آسیب طناب نخاعی رایجترین آسیبهای تروماتیک در این سیستم است. رویکرد سلول درمانی در آسیب طناب نخاعی بر جایگزینی سلولهای نورونی و گلیال از دست رفته، فراهم کردن یک محیط رشد مناسب و خنثی کردن مولکولهای مهاری متمرکز است. سلولهای بنیادی عصبی، سلولهای بنیادی مزانشیمی و سلولهای شوان معمولا به عنوان پیوند سلول درمانی در مطالعات آسیب طناب نخاعی مورد استفاده قرار میگیرند.سیستم اعصاب محیطی قابلیت ترمیم ذاتی دارد که سلول های شوآن، فاکتورهای ر شد و ماتریکس خارج سلولی در شکل گیری آن دخیل هستند. روش های درمانی حاضر کارایی پایینی دارند. در همین راستا، از مهم ترین رویکردهای پژوهشی، سلول درمانی در ترمیم اعصاب محیطی است. سلول های بنیادی قادرند از طریق تمایز به سلو ل های شوآن و کمک به میلینه کردن آکسون های ترمیم شده، ساخت مولکول های ماتریکس خارج سلولی و تعدیل پاسخ ایمنی بدن بر ترمیم اعصاب محیطی تاثیر بگذارند.

کلیدواژه ها:

سلول بنیادی ، اختلال عصبی ، پارکینسون ، اعصاب محیطی ، ترمیم