سلول ھای بنیادی و درمان بیماری ھای قلبی

بیماری ھای قلبی پنجمین علت مرگ و میر در جهان تلقی میشوند. یافتن روش درمان موثر آنها بسیار حائز اھمیت می باشد. در طی دھه ی گذشته استفاده از سلول ھای بنیادی در درمان ایسکیمی ھا مورد توجه قرار گرفته است. با وجود انواع سلول ھای بنیادی دانشمندان در ارتباط با نوع سلول بهینه یا ترکیبی از سلول ھای بنیادی مورد استفاده تاکنون به توافق نرسیده اند. شواھد نشان داده است تزریقات مکرر سلول ھای بنیادی میتواند در درمان ایسکمی ھای قلبی امیدوار کننده باشد. در این روش سلول ھای بنیادی جنینی (ESCs) مورد استفاده سلول ھای پرتوان القایی (iPSCs)، میوبلاست اسکلتی (SKM)، سلول ھای مولد اندوتلیال((EPC، سلول ھای تک ھسته ای مغزاستخوان (BMMNC)، سلول ھای بنیادی مزانشیمی (MSC) و سلول ھای بنیادی قلبی مورد استفاده قرار میگیرند. سلول مورد استفاده باید ایمن بوده، بافت ھای سالم و عملکردی ایجاد کرده و محرک سیستم ایمنی نباشد. ESCھا به علت تمایز نامحدود، SKMھا به علت ایجاد آریتمی ھای بطنی و کاھش سرعت انتقالات الکتریکی مناسب نیستند. اولین سلول ھای بنیادی که در درمان اختلالات قلبی از جمله سکته ھای قلبی حاد بطور موفقیت آمیزی مورد استفاده قرار گرفت، سلول ھای BMMNC می باشند. ھمچنین سلول ھای بنیادی قلبی با تمایز چندگانه به سلول ھای قلبی، اندوتلیال و میوبلاست ھای صاف نیز دارای نقش عملکردی می باشند. این سلول ھا کلونوژنیک بوده و از نظر آنژیوژنز، تمایز قلبی، حفظ بافت ایسکمیک برتری دارند. تاکنون، از سلول ھای بنیادی برای ترمیم بافت قلب از سه روش تزریق داخل وریدی سیستمیک، تزریق داخل رگ ھای کرونر و تزریق مستقیم به قفسه سینه استفاده شده است که روش آخر موثرتر بوده است. در نهایت میتوان مشکلات قلبی را با ساخت اندام از سلول ھای بنیادی، تحریک درون زای ترمیم قلب و ویرایشات ژنتیکی (برای مثال افزایش بیان پروتئین ھای کانکسین) تا حدودی درمان کرد.

کلیدواژه ها:

سلول ھای بنیادی ، بیماری ھای قلبی ، سلول درمانی