رابطه بین معماری فضای آموزشی و میزان یادگیری دانش آموزان، مدارس دخترانه دوره دوم متوسطه ناحیه دو خرم آباد، در سال تحصیلی۱۳۹۹-۱۴۰۰

یکی از محیط هایی که انسان بخش عمده ای از عمر خود را در آن سپری می کند محیط های آموزشی است، فضای فیزیکی مدرسه نه تنها یک محیط خشک و بی روح در فرآیند یادگیری محسوب نمی شود بلکه به عنوان یک عامل زنده و پویا در کیفیت فعالیت های آموزشی و تربیتی دانش آموزان نقش مهمی را ایفا می کند. عدم توجه به کالبد و معماری فضای آموزشی مانند: گرما و سرمای بیش از حد کلاس، نامناسب بودن نور و پنجره، رنگ و نظافت کلاس، سر و صداهای ممتد و غیرمعقول، تعداد بیش از حد دانش آموزان در کلاس، نامناسب بودن سازماندهی فضایی و چیدمان، مصالح و بافت، تجهیزات، راهرو ها و دیوارها، محوطه، کیفیت هوا، فضای سبز، و .... می تواند موجب کاهش کیفیت تدریس و یادگیری دانش آموزان شود . در این تحقیق به بررسی مولفه های معماری فضای آموزشی و تاثیرات آنها بر ی ادگیری دانش آموزان با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی پرداخته شده است. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه، و جامعه آمار ی مورد مطالعه، دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو شهر خرم آباد درسال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ می باشد که به روش تصادفی تعداد ۲۵۰ نفر از آنها انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، و آزمون تی تک نمونه ای انجام گرفت، نتایج نشان داد که:-۱ بین معماری فضای آموزشی و میزان یادگیری دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.-۲ بین معماری فضای آموزشی متناسب با (روحیات دانش آموزان ، امر آموزش، ایجاد انگیزه برای حضور دانش آموزان در محیط آموزشی) و میزان یادگیری دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.-۳ میزان رضایت دانش آموزان از مولفه های معماری فضای آموزشی مدارس خود ، پایین و در وضعیت نامطلوب قرار دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، معماری فضای آموزشی ، مدرسه