بررسی رابطه بین سبک های ارتباطی و کمال گرایی والدین با سلامت روان فرزندان

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبکهای ارتباطی وکمال گرایی والدین باسلامت روان فرزندان بوده است. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دبیرستانی(پایه اول، دوم و سوم تحصیلی) درسال تحصیلی۱۳۹۵-۹۴شهر داراب می باشند که ۳۵۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردیدند. از پرسشنامه الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰)، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه کمال گرایی هیل برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. از آزمون های همسبتگی و رگرسیون برای تحلیل نتایج استفاده شد.یافته ها نشان داد که بین سبک های ارتباطی جهت گیری گفت و شنود با نشانه های جسمانی، اضطراب، اختلال در کارکرد اجتماعی، افسردگی و سلامت روانی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد .(P<۰.۰۵) همچنین یافته ها حاکی از آن است که بین سبک همنوایی با نشانه های جسمانی، اضطراب، اختلال در کارکرد اجتماعی، افسردگی و سلامت روانی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد(.(P<۰.۰۵ در ادامه نتایج نشان داد که بین کمالگرایی مثبت شامل ابعاد نظم و سازماندهی، هدفمندی و تلاش برای عالی بودن و سلامت روان و ابعاد آن رابطه منفی و معنی دار وجود دارد(.(P<۰.۰۵ همچنین یافته ها نشان داد که بین کمالگرایی منفی شامل ابعاد تلقی منفی از خود، معیار های بالا برای دیگران و ادراک فشار از سوی والدین با سلامت روان و ابعاد آن رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد(.(P<۰.۰۵ تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک های ارتباطی و ابعاد کمال گرایی می توانند ۵۶ درصد از واریانس نمرات سلامت روانی در دانش آموزان را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های ارتباطی والدین ، کمال گرایی والدین ، کمالگرایی مثبت ، کمالگرایی منفی سلامت روانی