اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سیستم فعال سازی/ بازداری رفتاری، پرخاشگری در دانش آموزان با نشانه های اضطراب و افسردگی

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سیستم فعال سازی/ بازداری رفتاری، پرخاشگری در دانش آموزان با نشانه های اضطراب و افسردگی می باشد.روش : پژوهش فوق از نوع آزمایشی ، پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر دارای نشانه های اضطراب و افسردگی در مقطع متوسطه دوم، درسال تحصیلی ۹۹-۹۸ که در محدوده سن ۱۵ و حداکثر ۱۸ سال بودند که ۳۰ نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره قرار گرفتند. و از پرسشنامه های DASS-۲۱ ، پرخاشگری باس و پری و مقیاس بازسازی/فعالسازی رفتار کارور و وایت جهت گردآوری اطلاعات استفاده گردیدو داده ها با نرم افزار spss و با روش کواریانس تحلیل گردید.یافته ها : نتایج نشان داد شفقت درمانی بر کاهش پرخاشگری موثر است اما تغییر محسوسی در نمره فعالسازی/ بازداری رفتاری دو گروه دیده نشد.نتیجه گیری : آموزش از طریق شفقت درمانی می تواند بر کاهش پرخاشگری نوجوانان موثر باشد لذا به عنوان روشی کاربردی برای مراکز قابل استفاده می باشد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، سیستم فعال سازی/ بازداری رفتاری ، پرخاشگری