بررسی و مقایسه تجمع جیوه، کادمیوم و سرب در عضله و کبد ماهی شلج (Aspius vorax) رودخانه کارون در فصل زمستان

 فلزات سنگین از آلاینده هایی هستند که در اکوسیستم های آبی مشکلات بسیاری را برای آبزیان و در نهایت برای انسان ایجاد می کنند. در سال های اخیر با توجه به پیشرفت صنایع در مجاورت رودخانه کارون، ورود آلودگی های متعدد از جمله فلزات سنگین در بازه شهر اهواز افزایش یافته است. این تحقیق در زمستان ۱۳۸۹ به منظور بررسی و مقایسه تجمع فلزات سنگین جیوه، کادمیوم و سرب در عضله و کبد ماهی شلج (Aspius vorax) در رودخانه کارون انجام شد. ۱۸ نمونه ماهی در فصل زمستان از یک ایستگاه (پل ششم اهواز) تهیه شد. سنجش فلزات سنگین به روش جذب اتمی به کمک دستگاه Perkin Elmer ۴۱۰۰ صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS۱۷ و به کمک آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) انجام شد. بالاترین میزان تجمع فلزات جیوه، کادمیوم و سرب ۰/۸۵±۲۱/۵۰، ۲/۲۷±۱۲۷/۷۳ و ۷/۵۱±۲۳۸/۲۶ میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک بود. تجمع فلزات جیوه، سرب و کادمیوم در اندام های عضله و کبد ماهی شلج اختلاف معنی داری داشت (P<۰/۰۵). در این تحقیق میزان جیوه، کادمیوم و سرب در مقایسه با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی و سازمان غذا و داروی امریکا پایین تر بود.  

کلیدواژه ها:

ماهی شلج ، رودخانه کارون ، فلزات سنگین ، عضله ، کبد