بررسی اثر روش های مختلف فیکساسیون بر مقاطع بافتی کبد خرگوش نژاد داچ (Oryctolagus cuniculus)

انسجام ساختار یک بافت جانوری بستگی زیادی به نظم و ترتیب و آرایش مولکول های پروتیینی آن دارد. اجزای اصلی که در ساختمان بافت شرکت دارند شامل: لیپوپروتیین ها، گلیکوپروتیین ها و پروتیین های گلبولی می باشند که در مطالعات بافت شناسی باید توسط مواد پایدارکننده فیکس شوند. خوشبختانه اکثر فیکساتیوها شکل و مکان قرارگیری پروتیین های پلی نوکلیوتیدی و مواد موکوسی را حفظ می کنند. بسیاری از روش های ایمونولیبلینگ به علاوه رنگ آمیزی های رایج به راحتی در برش های انجمادی با سرعت بسیار بیش تری قابل اجرا می باشند. ضمن این که این روش باعت وارد آمدن کم ترین آسیب به مناطق آنتی زنیک می گردند. بنابراین واکنش آنتی ژن-آنتی بادی هنگام ایمونو لیبل کردن پروتیین ها در حداکثر میزان خود انجام می شود. با این وجود برش های انجمادی معمولا به تنهایی نمی توانند ساختمان بافت را به حدی حفظ کنند که برای استفاده در تشخیص یا فعالیت های تحقیقاتی مناسب باشد. بنابراین باید به روشی دست یافت که علاوه بر حفظ کیفیت بافت از کیفیت لیبلینگ خوبی نیز برخوردار باشد. استفاده از یک فیکساتیو شیمیایی قبل یا بعد از انجام برش انجمادی اولین انتخاب برای افزایش کیفیت بافت به منظور ایمونولیبلینگ می باشد. با این حال گزارشات کمی در خصوص تجزیه و تحلیل طبقه بندی شده مزایا و معایب مواد شیمیایی مختلف در نگه داری و حفظ برش های انجمادی وجود دارد. هدف این مطالعه تعیین اثر پایدار کننده های رایج، بر برش های انجمادی است. سه نوع ماده پایدار کننده شیمیایی یعنی استون، فرمالین و پارا فرمالدیید برای تاثیرشان بر برش های انجمادی کبد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه های مورد استفاده برای ارزیابی استون، بدون پایدارسازی برش گیری شدند. سپس به مدت ۱۰ دقیقه با استون پایدار شدند. بافت های پایدار شده با فرمالین و پارا فرمالدیید پس از ۴۸ ساعت، مورد برش گیری انجمادی قرار گرفته، با هماتوکسیلین و ایوزین رنگ آمیزی شده و با میکروسکپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج بافت های پایدار شده در پارافرمالدیید از نظر حفظ کیفیت ساختاری بافت و کیفیت رنگ آمیزی، در مجموع اختلاف معنی داری وجود دارد (P<۰/۰۵) بهتر از فرمالین و استون بود. برای پایدارسازی برش های انجمادی در میان انواع پایدارکننده های، پارافرمالدیید انتخابی بهتر از فرمالین یا استون، در رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ایورین و در سطح میکروسکوپ نوری می باشد.  

کلیدواژه ها:

فرمالین ، رنگ آمیزی ، پارافرمالدیید ، استون ، برش های انجمادی