نگاهی گذرا به منابع آب شیرین در ایران و جهان و مدیریت بحران آب

منابع آب در بعد محلی تحت تاثیر اقلیم خاص منطقه ای بوده و در بعد جهانی تابعی از چرخه ی هیدرولوژی آب می باشد. اولین چالش از دیدگاه دولت مردان تضمین آب کافی برای همه ی آحاد کشور میباشد که یا تامین گردیده یا تامین خواهد شد. تنوع شرایط اقلیمی و تنوع تاسیسات و تامین بدیهی است ساز و کار های متنوعی را می طلبد . بحران در مفهوم کلاسیک آن به معنای بروز شرایط فوق العاده و ناگهانی و غیر منتظره می باشد که فرآیند جاری را دچار اختلال می نماید. بطور کلی در هر فرآیندی، استیلای روندی غیر عادی بر فرآیند جاری را بحران می نامند. بحران با توجه به دامنه و شدت تاثیر آن بر تاسیسات آب و مردم به سه دسته طبقه بندی می گردد: بحران حاد: وقوع حوادث غیر مترقبه ی طبیعی یا ساخته ی دست بشر که فرآیند جاری را بیش از 50 درصد دچار اختلال می نماید، بحران حاد می گویند و مشخصات آن دامنه و شدت وسیع اثرات سوء آن می باشد که معمولا یک سازمان به تنهایی قادر به رفع بحران حاد نمی باشد همکاری گسترده و مشارکت سایر ارگان ها و بخش خصوصی در حل بحران اهمیت دارد. بحران عادی: تکرار حوادث با دامنه ی تاثیر اندک (کمتر از 20درصد) را بحران عادی می نامند و به علت فراوانی تکرار و کسب آمادگی و تجربه مقابله با آن به صورت روند عادی و روزمره تنها با امکانات سازمان متولی قابل رفع می باشد. بحران مزمن: عدم پاسخ گویی مناسب و به موقع به بحران های حاد و عادی در ادامه بحران مزمن را سبب می گردد و تنگناهای متاثر از افزایش جمعیت آن را تشدید می نماید و راه کار مقابله با آن تنظیم طرح های عمرانی بلند مدت و کوتاه مدت می باشد.